Zornik

Heerlijk, het weekend inluiden met een concert in je eigen stad. En dat is precies wat ondergetekende afgelopen vrijdag gedaan heeft. Na het van zeer veraf aanschouwen van het optreden van de Belgische band Zornik op het hoofdpodium van Pukkelpop afgelopen augustus keek ik zeer uit naar hun performance in de Nieuwe Nor. Lekker stampende rock met invloeden van Placebo en Muse, wat wil een mens nog meer? (Foto’s: René Bradwolff)

Hm tja, in ieder geval lekker stampende rock en die was in de Nieuwe Nor (die maar matig gevuld was) helaas ver te zoeken. Zornik, inmiddels al twee maanden aan het touren, begon al met een breekbaar openingsnummer terwijl het publiek nog aan het roezemoezen was en dat bleek de opmaat van een Zornik light optreden, denk semi-akoestisch. Pas bij song nummer vier, ‘The Enemy’, kwam de band een beetje los maar echt rocken ging het vanaf dat moment helaas ook niet. Het publiek ging verder met roezemoezen en werd weer bij de lurven gegrepen toen er technisch van alles fout ging en de zanger zich ontpopte van zanger tot cabaretier. Maar daarna ging de band verder waar ze gebleven was. En dat deed een bezoeker naast mij op een gegeven moment zelfs verzuchten: ‘het enige dat ik mis op het podium is een Kerstboom’…

Speltechnisch was er niets mis maar de songs van Zornik smaakten afgelopen vrijdag naar veel meer pit. Ook gaat de persoonlijke voorkeur van uw recensent uit naar elektrische gitaren en dat zorgde ervoor dat ik in ieder geval ietwat teleurgesteld huiswaarts keerde.

(Zornik – Nieuwe Nor, Heerlen – 14 december 2012)