Het gaat de goede kant op met Parkstad, zeker als we spreken over de kwaliteitsinvulling op de diverse podia binnen de gemeentegrenzen. De pop- en rockcultuur is anno 2015 zelden (lees nooit) zo goed vertegenwoordigd geweest. Ik sprak al over kwaliteit. Daar heeft Parkstad Limburg Theaters in de laatste jaren een verdienstelijke bijdrage aan geleverd. Zo konden we de laatste jaren hoogstaande concerten van o.a. The Alan Parsons Project, Jan Akkerman, The Grandmothers of Invention, The Crimson Projekct en Vandenberg’s Moonkings bijwonen. Niet de minsten… En onlangs op zaterdag 26 september j.l. was één van de grootste gitaarvirtuozen ter wereld aan het werk te zien; Joe Satriani.
Een korte geschiedenisles: In zijn jeugd komt hij in aanraking met de muziek van Jimi Hendrix en Robert Fripp, die beiden aanspoorden tot gitaar spelen. Volgens wikipedia zelfs op de dag dat Hendrix overleed. Op latere leeftijd besluit Joe dat er geld op tafel moet komen en gaat over tot gitaarles geven. Zo was hij gitaarleraar van o.a. gitaarvirtuoos Steve Vai, Kirk Hammett, Larry LaLonde en David Bryson. Na wat kleine bijdragen voor minder beduidende bands bracht hij z’n eerste mini album uit in 1984. De tijd bleek nog niet rijp, maar dat veranderde in 1986 na zijn volwaardige release ‘Not of this earth’. Het tweede album ‘Surfing with the alien’ bevestigd vervolgens zijn solo carrière.
Inmiddels is Satriani een fel begeerd sessiemuzikant en zodoende speelde hij met o.a. Mick Jagger en Deep Purple. Uiteindelijk kiest hij weer voor zijn solo carrière en een partnerschap met Ibanez, waarmee hij z’n eigen gitaar- en versterkerlijn heeft, en organiseerde hij met zijn G3 project wisselende gitaar-trio formaties waar korte tourneen mee werden gedaan. Tevens richtte hij de superformatie/eendagsvlieg Chickenfoot (met Sammy Hagar, Michael Anthony en Chad Smith) op in 2008. Joe Satriani bracht tot op heden zo’n vijftien albums uit. Genoeg geschiedenis…
Zaterdag 26 september stond Satriani in een uitverkochte Limburgzaal te Heerlen. Binnen de muren was de spanning en hoge verwachting te snijden. Onderlinge gesprekken deze keer niet over alledaagse zaken, maar meer over eerder bezochte concerten van andere gitaristen, nieuwe releases, gitaareffecten, maar vooral het uitkijken naar het optreden. De niet onverdienstelijke blueszanger en –gitarist Markus James warmt de zaal op. Hij wordt respectvol ontvangen. Maar eerlijk is eerlijk. Hier heeft niemand zijn duiten voor neergelegd.
Na een korte pauze is het de beurt aan Crazy Joe. De aftrap begint met het titelnummer van het laatste album, ‘Shockwave Supernova’. Al vrij snel was duidelijk dat er goede voorbereidingen waren getroffen. Geen zoeken naar een andere zaalgeluid, geen gemor over verkeerde monitor afstellingen, het stond allemaal als een huis. Al snel volgden klassiekers als ‘Flying in a Blue Dream’, ‘Ice 9’ en ‘Crystal Planet’. De sfeer zat er in en de speelvreugde van de band spatte er vanaf. Het gewicht van de set zou uiteindelijk bestaan uit voornamelijk recent werk als ‘On Peregrine Wings’, ‘Crazy Joey’, ‘All Of My Life’ en ‘If There Is No Heaven’ afgewisseld met vertrouwde oldies als ‘Not of This Earth’, het bloedstollende ‘Always With Me, Always With You’ en ‘Satch Boogie’.
Het herkenbare warme geluid van Satriani mocht dan wel gelden als de spreekwoordelijke rode draad voor dit concert, en hij is natuurlijk als begenadigd songwriter verantwoordelijk voor prachtige ontroerende nummers met fraaie arrangementen. Maar Satriani weet ook dat dat niet geheel uit de verf komt als je begeleiding daarin niet aansluit. Zo heeft hij voor deze tour niemand minder dan Mike Keneally op keyboards en gitaar naast hem staan en zorgen Marco Minnemann en Bryan Beller op respectievelijk drums en bass voor een gedegen ritmische onderlaag. Naast een zeer respectabele drumsolo kon men ook kwijlen van een waanzinnige twinsolo van Satriani en Keneally, die overigens in de jaren 80 al zijn sporen verdiende tijdens diverse tournees met gitaargigant Frank Zappa. Verder weinig woorden over en weer. Niet uit disrespect of zelfverkozen behoud van afstand maar bij Satriani spreekt gewoon de muziek. En die taal werd goed begrepen!
In de toegift werden we nog verrast met het overweldigende ‘The Extremist’ en ‘Surfing With the Alien’. Het nieuwe ‘Goodbye Supernova’ sloot deze wervelende liveshow af.
Geen kritiek deze keer? Nou, misschien stond bij vlagen het volume iets te hard, waardoor soms enkele details verloren raakten. Maar wellicht dat dit afhankelijk was van de positie in de zaal. Overigens werd het concert bijgestaan door fraaie maar weinig toevoegende beelden. Een 9+. Chapeau PLT!
Joe Satriani speelde op zaterdag 26 september 2015 in de Limburgzaal, Heerlen. Line up: Joe Satriani – Guitars, Marco Minnemann – Drums, Bryan Beller – Bass, Mike Keneally – Keyboards, Guitars.
Enthusiast and creative within the arts and sound. Active as a (sound)artist, composer of electronic music. Founder of (h)ear - "experimental audio research" in Heerlen.
