Rss Feed
Tweeter button
Facebook button
Technorati button
Myspace button
Linkedin button

Barry’s Pinkpop

Pinkpop // PyroPaul McCartney

Pinkpop 2016 zit er weer op, tijd voor de traditionele terugblik van Barry. Het waren weer drie mooie dagen met veel hoogtepunten en een kleine anticlimax aan het slot. Foto’s: Bart Heemskerk (tenzij anders vermeld)

Vrijdag 10 juni

De zon laat zich flink gelden op de pre-Pinkpop barbecue in Landgraaf. Een nieuwe traditie is geboren. Biertje, kippetje en een grote groep Pinkpoppers. De ideale warming up voor een heerlijk festivalweekend.

We trappen de muzikale weekendtrip af met The Struts. De band speelt een veilige, hapklare rock ’n roll show, waarbij alle clichés van stal worden gehaald. Het publiek reageert er goed op en dus is het een prettig optreden op Stage 4.

Bear’s Den zorgt voor een intiem feestje in de bloedhete tent. Geen spectaculaire show, maar gewoon heerlijke luisterliedjes. Bear’s Den moet blijkbaar wel wennen aan het grote podium, want de interactie met het publiek was aan de karige kant. Desalniettemin een mooi optreden.

Eén van de hoogtepunten van dit festival is het optreden van De Staat. Ja, we staan met z’n allen te wachten op ‘Witch Doctor’. Ja, de band wordt flink gehyped op 3FM. Maar wat is De Staat toch een heerlijke live-act. De set is opgebouwd uit oude en nieuwe nummers. Torre Florim weet het publiek naar zijn hand te zetten met een flinke moshpit tot gevolg. In de tent was het al warm, maar het kwik gaat naar standje sauna. Tot slot mogen we nog even een rondje met Torre rennen en gaat iedereen bezweet en extatisch naar buiten.

de-staat Saskia Heemskerk 2De Staat (foto: Saskia Heemskerk)

Waar de Staat de temperatuur liet stijgen, kunnen we weer snel afkoelen bij de Red Hot Chili Peppers. Persoonlijk heb ik vrij weinig met de band en ook vandaag heb ik het na vier nummers wel weer gehad. Ik zal geen verder oordeel vellen over de show, maar de massale uittocht voor het einde van het optreden spreekt boekdelen.

De vrijdag wordt afgesloten bij Stage 4, waar op dat moment Skip&Die bezig is met een dj-set. Een blik gastartiesten is van stal gehaald en Cata Pirata doet haar weirde dansjes. Helaas is er geen ziel te bekennen, maar de 100 aanwezigen maken er wel een eigen feestje van.

Zaterdag 11 juni

Jan Smeets opent de festivalzaterdag met de mededeling dat de zanger van Ghost niet kan zingen. Met deze goed bedoelde opmerking tovert hij meteen al een lach op mijn gezicht.

Imelda May opent de dag op de 3FM stage. Bluesy, countryock met een scherp randje. Prima zangeres, goede uitstraling, maar het publiek reageert lauw. Waarschijnlijk was de vrijdag toch iets te heftig geweest voor sommigen.

The Sore Losers openen vandaag op Stage 4 (door 3voor12 uitgeroepen tot het kliekjespodium… gaat u zich snel schamen!) De Vlamingen hebben er zin en zetten een strakke, stevige set neer. In België spelen ze op grotere podia en ook hier puilt de tent uit. Veel Belgische festivalgangers op de voorste rijen. Voor de StuBru-luisteraars komen er veel bekende nummers langs en er wordt zelfs nog een stukje ‘Radar Love’ de tent in gejaagd. Met de cover van ‘Kick out the Jams’ en het gewedige ‘Beyond Repair’ wordt de set afgesloten. Plezant!

We blijven even hangen om een stuk van het het optreden van Parquet Courts mee te pikken. De New Yorkers zijn één van de best bewaarde geheimen van dit festival. Het is niet druk, maar dat lijkt de band niks uit te maken. De muziek is moeilijk in een hokje te plaatsen, dus daar waag ik me ook niet aan. Ook hier geen spektakel, maar gewoon een set vol degelijke songs.

Pinkpop // Nothing But ThievesNothing But Thieves

Nothing but Thieves gaat als een raket. In november zag ik ze nog live spelen voor slechts 150 man in Keulen (Blue Shell… voor de kenners). Ze mochten vervolgens een aantal shows met Muse spelen en daarnaast werd het album opgepikt door 3FM. Zanger Conor Mason is klein van stuk maar compenseert dat met een prima stem en veel interactie. De set is slim opgebouwd en zakt nergens in. Ik durf te voorspellen dat deze band heel groot gaat worden, maar dat staat en valt met het tweede album. Voor nu in ieder geval één van de hoogtepunten dit festival.

Op weg naar de 3FM stage pik ik een stukje van Doe Maar mee. De hele festivalweide staat mee te zingen op de hits van vroeger. Klinkt leuk, maar ik moet op tijd zijn voor mijn afspraak met één van mijn grote, muzikale helden.

Puscifer is één van de drie bands van zanger Maynard James Keenan (de andere zijn Tool en A Perfect Circle). Bij Puscifer wordt hij vocaal bijgestaan door de charmante Carina Round. De twee vullen elkaar perfect aan. De muziek van Puscifer is sfeervol, donker, dreigend en soms explosief. Muzikaal staat het als een huis. De set bestaat vooral uit nummers van het laatste album ‘Money Shot’. Absolute uitschieters zijn ‘The Remedy’ (met een geweldige apotheose) en ‘Grand Canyon’ (een lange trip van dik zes minuten). Voeg aan de muziek nog mooie visuals en een Mexicaanse worstelshow toe en je hebt een geweldig geheel. Wat mij betreft het beste optreden van dit festival. Voor iedereen die het gemist heeft; de volledige show staat op YouTube.

Pinkpop // PusciferPuscifer

Het toetje van de zaterdag wordt verzorgd door Rammstein. Kort maar krachtig… we kennen het trucje nu wel, maar het is gewoon heerlijk om nog even mee te brullen en te headbangen.

Zondag 12 juni

Douwe Bob opent de Pinkpopzondag. Muzikaal is het niet slecht, maar het kabbelt allemaal maar een beetje voort. Een aantal Eurovisiefans waagt zich nog aan een dansje tijdens ‘Slow Down’, maar verder krijgt Douwe er niet veel beweging in. Misschien past deze act beter bij een TROS Muziekfeest op het plein?

Tijd om wakker geschud te worden door een stel Britse muzikale hooligans. Slaves kenmerkt zich door eenvoudige, doch effectieve gitaarriffs (in de oude Britse punktraditie) en denderend slagwerk. Vocaal is het niet erg sterk, maar het duo straalt plezier en energie uit. Af en toe lekker arrogant, maar altijd oprecht. Het duurt niet lang voordat een groepje vooraan helemaal losgaat, met als gevolg dat de EHBO eraan te pas moet komen. Het optreden wordt tien minuten stilgelegd. Compliment voor de band en de manier waarop zij hier mee om zijn gegaan. Safety first! De show wordt beëindigd met hun hardste nummer: ‘The Hunter’. Bam! En we zijn weer wakker.

Pinkpop // SlavesSlaves

Kygo laat ik met veel plezier links liggen en ik begeef me naar de 3FM stage voor de show van Bring me the Horizon. Twee jaar geleden speelden zij Pukkelpop plat en de verwachtingen zijn dan ook redelijk hoog gespannen. Helaas worden deze niet ingelost. De sound van de band is in de loop der jaren steeds ‘populairder’ geworden en daarbij horen ook tegenwoordig wat bekende trucjes. Gelukkig zijn er nog genoeg oude songs in de set, want het scheelt niet veel  krijg bijna een 30 Seconds To Mars-ervaring. Het scherpe randje is er vanaf en wat overblijft is een metalband met vooral jonge, meeblèrende fans.

Balthazar mag voor de derde keer proberen mij te overtuigen. De twee eerdere shows waren een beetje aan de matte kant, maar vandaag wordt dat helemaal goedgemaakt. De band haalt de up-tempo nummers uit de kast en toont enthousiasme. Sterk punt aan de band is dat alle vijf de muzikanten vocaal hun steentje bijdragen. Nummers als ‘15 Floors’ en ‘Nightclub’ klinken vandaag energieker en strakker dan in e vorige shows. Bij afsluiter ‘Do Not Claim Them Anymore’ wordt om onduidelijke redenen plotsklaps het geluid uitgezet. Het gevolg: een verbaasde band en een boos publiek. Het boegeroep is dan ook niet mals. De band komt nog terug om zich toe te laten juichen, maar zelfs dan blijven de microfoons uit.

Sir Paul Mc.Cartney zorgt voor de historische uitsmijter. Het eerste uur is weinig energiek. Het grootste deel van de mensen zit toch te wachten op een greatest Beatles hits show. Hoogtepunt van dit optreden is ‘Live And Let Die’ (inclusief vuurwerkshow). Ondanks de kritiek denk ik wel dat dit een waardige afsluiter van deze editie is. Een levende legende nog één keer in actie zien, dat is niet mis.

Conclusie

Een prima editie van Pinkpop, met meer verrassingen dan van tevoren verwacht. Tenslotte toch nog één tip voor Jan Smeets: Aan het einde van het festival zit niemand meer te wachten op een politieke mening en geneuzel over Europese verkiezingen. Niet meer doen!

Pinkpop // Sfeer

Article by Barry Hodiamont

Barry Hodiamont No Music, No Life! Roda JC, Fanatiek popquizzer, DJ Saurus, Bocholtz. Read 27 articles by

Email

Categories

Like us

Afgrond Archief

Better Tag Cloud