De Landgraafse Oefenbunker mocht met meer dan 200 bezoekers de avond in gaan als praktisch uitverkocht. Metalheads vanuit alle hoeken van de (eu)regio hadden de sympathieke zaal bereikt, waar bij binnenkomst de sfeer van menig reünie als vergelijk optrok. De voornaamste reden voor de hoge opkomst was de aanwezigheid van de cultband Anvil, maar ook het prima voorprogramma mag zeker niet onvermeld blijven. Foto’s: René Bradwolff
Waren wij onwetenden die zich alleen maar lieten leiden door hypes dan was het makkelijk de focus te leggen op de headliner van vanavond en ons te goed te doen aan leedvermaak. Nee, wij trappen niet in die valkuil, want de docu film ‘Anvil! The Story of Anvil’ heeft ons juist geleerd vooral naar het proces van totstandkoming te kijken. Jullie recensent grapte tegen het eind van de avond dat als Anvil hetgeen had bereikt wat zij oorspronkelijk hadden beoogd waarschijnlijk Metallica deze avond had gespeeld. En dan hadden wij er met z’n allen niet gestaan. Maar gelukkig was de avond gewijd aan de trouwe metal fan die weinig op heeft met een begrip als succes, maar heel goed aanvoelt wat er schuilt achter de betekenis van erkenning.
De aftrap was weggelegd voor de Portugese band Gabriel da Silva. Het trio rondom bandleider Gabriel speelde een verrassend professionele set vol stevige hardrock, vaak leunend tegen oerdegelijke metal. In de zaal waren inmiddels al zo’n 150 man aangeschoven, maar GdS deed voorkomen alsof ze een vol stadion moest bedienen. Ik voorzie dan ook een gouden toekomst voor de heren.
De in 2003 opgerichte thrash metal band Rezet is de vaste opwarmer tijdens de ‘Anvil is Anvil’ tour. De Duitse band weet precies waar thrash om draait en doet menig oudgediende fan deze avond terugdenken aan de glorieuze tijden waar bands als Nuclear Assault, Exodus en Death Angel als eersten het genre tot grote hoogte wisten te tillen. Venijnig gitaarspel, scherpe zang, haperende drums en een lekker rommelig geluid. Alle ingrediënten op z’n plaats. Gelukkig ontving de band daarvoor ook de verdiende respons. En dat hadden ze voornamelijk aan zichzelf te danken.
En toen was het tijd voor de band waar toch de meesten voor waren gekomen; Anvil. Na een instrumentale aftrap was het gelijk de beurt aan ‘666’ van het uit ’82 afkomstige album ‘Metal on Metal’. Het geluid zat er nog niet goed in. Dat zou pas vanaf het vierde nummer het geval zijn. Wel was duidelijk dat de band er veel zin in had. De gekken-bekken-trekkende Lips, vaak ondersteund door laatste aanwinst bassist Chris Robertson, laat zien dat een potje degelijke metal samen kan opgaan met een flinke dosis humor, dat al een carrière lang ingezet wordt met een gezonde dosis zelfspot. Nummers als ‘Ooh Baby’, ‘Winged Assassins’ (in een super vette uitvoering) en ‘Badass Rock N Roll’ passeerden de revue. ‘Free As The Wind’ werd gespeeld als tribute aan Lemmy. Het logge Sabbath-achtige ‘This is Thirteen’ kwam lekker uit de verf en liep naadloos over in een extra lange uitvoering van ‘Mothra’, inclusief de bekende ‘dildo act’. Er is een nieuw album dus ook daarvoor aandacht via het nummer ‘Daggers And Rum’.
Aan alles komt een eind zeggen de wijzen, dus ook aan deze avond die werd afgesloten door Anvil’s anthem ‘Metal on Metal. Helaas kregen we geen toegift daar de binnentemperatuur inmiddels gestegen was naar die van een respectabele sauna. Het gaf allemaal niet. Want over het algemeen mag gezegd dat over het geheel we een niet te hard maar goed geluid kregen geserveerd, Reiner zich een beetje inhield (zelfs tijdens zijn solo) en Lips op z’n, euh.., Lips, met helaas wel een mindere stem dan we gewend zijn van de studio albums. Ach, het was warm in de Oefenbunker, en de heren komen uit het koude Canada.
Anvil, Gabriel da Silva, Rezet – Oefenbunker, Landgraaf (13 november 2016)
Line-up:
Steve ‘Lips’ Kudlow – guitar/vocals
Chris Robertson – bass/backing vocals
Robb Reiner – drums
Enthusiast and creative within the arts and sound. Active as a (sound)artist, composer of electronic music. Founder of (h)ear - "experimental audio research" in Heerlen.
