Emma van Toneelgroep Maastricht, gemaakt ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van het Fonds voor Sociale Instellingen, is een zogenaamde locatievoorstelling. Met andere woorden: dit toneelstuk vindt plaats op locatie Emma schoenenfabriek in Treebeek en dat is ook meteen de kracht van deze voorstelling. Foto: Toneelgroep Maastricht
Emma vertelt het verhaal van deze bijzondere schoenenfabriek die ooit begonnen is als sociale werkvoorziening voor mijnwerkers die niet meer in de mijnen konden werken. Een bedrijf met een sociaal hart en inmiddels uitgegroeid tot de grootste producent van veiligheidsschoenen in de Benelux. Maar Emma vertelt ook het verhaal van deze streek, de mijnstreek, die ooit bloeide en groeide dankzij de steenkolenindustrie. Omdat Emma in de fabriek speelt, was het wel even wennen als publiek. De fabrieksvloer is het podium en is 100 bezoekers breed (50 meter dus), met andere woorden, als je aan de zijkant zat, moest je af en toe eens wat draaien om alles, dat zich in het midden afspeelde, mee te krijgen.
In de voorstelling kijk je als het ware mee met een werkdag van de medewerkers, trotse medewerkers die allemaal een eigen verhaal hebben, de een wilde profvoetballer worden maar werd schoenmaker, de ander kan niet zo goed tegen verandering en dat is best lastig met een verhuizing van de fabriek naar Kerkrade op komst. En ook Judith, de directeur had niet zoveel met veiligheidsschoenen maar heeft zowel de fabriek als de medewerkers inmiddels in haar hart gesloten.
Maar de mooiste en meest pakkende rol was voor Suzan (Suus) Seegers. Zij speelt Susan en wordt door haar vader min of meer gedwongen om te solliciteren bij Emma. Susan beloopt het hele podium (zoals gezegd 100 bezoekers breed), ondertussen druk gebarend en pratend in zowel Nederlands en Limburgs, waar ze mee worstelt, waarom ze niet wil verhuizen, waarom ze weg moeten uit Treebeek, dat ze eigenlijk een vrijstaand boerderijtje wil met beestjes om voor te zorgen. Susan is Emma en Emma is Susan, zij belichaamt voor mij dat waar de Emma schoenenfabriek voor staat (of in ieder geval wat de voorstelling ons wil meegeven): ‘ja, we zijn een commercieel bedrijf maar hebben ook hart voor onze mensen’.
Overigens was niet alleen de locatie bijzonder, ook de inbreng van het Emma koor (medewerkers van de fabriek), fanfare Harpe Davids uit Treebeek en dansgroep KV de Wachelere (uit België) was speciaal. Zeker als je het hele gezelschap achter de harmonie ziet aanlopen terwijl het mijnwerkerslied ‘Glück Auf’ door de oude fabriekshal galmt.
Mooie voorstelling en een prachtig eerbetoon aan de Emma schoenenfabriek!
Cultura Nova 2018 duurt nog t/m 2 september. Meer informatie over Toneelgroep Maastricht vind je op hun website toneelgroepmaastricht.nl.
fontys / onderwijs / consultant / hardlopen / roda jc / muziek / heerlen
