Na een stilte van een aantal maanden, is de Afgrond op dit weblog weer terug. En hoe mooi is het dan om af te trappen met een gedicht van ons jongste en nieuwste Afgrond teamlid Anoek Hilt. Zij is sinds 2019 jeugdstadsdichter van Heerlen en schreef speciaal voor de Afgrond onderstaand gedicht.
De Afgrond
Terwijl de sprinkhaan zijn schaatsen draagt
en in de vluchtfase een salto maakt,
wordt het spel van stapelen herhaald.
Over het spleetje tussen de tanden van de aarde
repeteert een jonge haan zijn gekakel
om zijn gebied af te bakenen.
De ochtend klinkt als een vals draaiorgel.
De sprinkhaan strekt zijn poten.
Aan de rand van deze breuk
vervelt hij met het omgekeerde.
Vreest de hoogte niet om uit te wenden.
Hoeveel durf jij in je ogen vast te leggen?
Overschrijvend of opschrijvend.
Overlevend of oplevend.
Omvallend of opvallend.
De kus klimt verder.
Pirouette-pioniers
turven de sterren.
We vangen deze indringer op.
Anoek Hilt, februari 2021.
Ik schrijf geen artikelen, maar onderhoud enkel de website!
