Had ik niet beter geweten, had ik waarschijnlijk gedacht: “hoe duf is dat, een poppentheaterfestival”. Gelukkig wist ik wel beter. Dankzij mijn buren de Hupsakkeetjes. Zij vroegen me dan ook of ik vrijwillig gastvrouw wilde zijn op dit festival. Foto’s: Johan Arts
Op zaterdagochtend om negen uur werd ik geacht te verschijnen. De artiesten, oftewel poppenspelers, stroomden binnen. Druk doende met koffers, decors, kostuums en met de act in hun hoofd. De ruimte met kraampjes en workshops stond uitnodigend klaar. De bar was nog niet open en boven in de grote zaal snakten twee Belgen al ernstig naar koffie. Dit was de eerste voorstelling van de ochtend: Meneer Papier en Don Karton. Nadat alle toegestroomde kinderen met ouders gecontroleerd waren op hun kaartjes nam ik ook plaats. De voorstelling zou geschikt zijn voor 3+. En dat klopte. De aanwezige driejarigen riepen het uit: huh? Wat doet ie nou? Huh?
Maar die + klopte ook. De volwassenen genoten net zo hard van deze voorstelling. Meneer Papier reed op een paard van opgeblazen cementzak en een papieren bruin hoofd. Met een kleine versterking en een rol hard karton maakt het paard zelfs geluid. Een ouderwets mooi bloemetjesbehang werd een toeter. Of een verrekijker. Papierreepjes op een ventilator werden een kampvuurtje. En ga zo maar door. De papieren mogelijkheden waren eindeloos! Daarbij werd niet een keer in een volzin gesproken. Alle woorden werden herhaald of vervangen. Een doos met kadopapier erop werd: een kado, een kadoos, een doos. Er werd gekookt met behanglijm, Don Karton moest het behangpapier: “plak vast” houden. En alles was “perfax” (ipv perfect). Ademloos keek ik naar de creativiteit, zowel in papierideeën, als in de woordspelingen.
Na deze voorstelling stroomde het publiek weer naar het café en de workshopruimte. In het café werden er het gehele weekend minivoorstellingen gegeven. Een klein stukje van een show door diverse poppenspelers. Trees Verburg stond er met haar Ula de draak. Prachtige tekeningen van draken liet zij zien. Maar jammer genoeg kwam haar act niet goed uit de verf. Ze verontschuldigde zich al door uit te leggen dat ze dit normaal met twee man speelden. Dat was inderdaad merkbaar. Ook Jacobus Wieman stond op dit open podium. Deze kent u misschien uit Popster, waarbij hij optreedt met zijn heks. Ook nu toverde hij de heks tevoorschijn en maakte veel sarcastische grappen over het programma Popster. Het voltallige publiek moest erg om zijn optreden lachen, maar aangezien ik het programma nooit gezien heb ontging mij soms de clou. In de workshopruimte was er ieder uur een workshop / optreden van poppentheater Hupsakee. Margoth liet zien waar haar krachten liggen; zowel de kinderen als volwassenen laten kijken naar haar poppenspel. Heel simpel, heel doeltreffend. En stiekem waren er voor de kinderen allemaal educatieve dingen in verwerkt (tellen, begrippenkennis zoals onder en boven).
In de kleine zaal waren er ook nog diverse voorstellingen. Helaas heb ik ze niet kunnen bekijken. Op zaterdag stonden hier Heinrich Heimlich met Peter en de wolf, een lezing van het Brugsch poppenspel den Uyl en Phoenix papieren theater. In de grote zaal was er Joris de Draak van ida van Dril. En als laatste stond er: Stuffed Puppet met The King. Naar deze laatste voorstelling kon ik wel weer gaan kijken. Ik was erg nieuwsgierig. Een poppenvoorstelling voor volwassenen?! Het was slim bedacht. Het verhaal ging over beroemd worden en beroemd zijn. De druk die voor sommige artiesten te groot blijkt. De hoofdrolspeler heette The King. Maar het verhaal leek ook verdacht veel op het verhaal van Michael Jackson en zijn arts. Ook in dit verhaal gaf de arts pillen en injecties aan the King. De artiest kon maar niet stoppen met zijn optredens, hoe zwaar hem dit ook viel. Hoe eenzaam hij er ook onder was. Jammer dat er maar geen vaart in het verhaal leek te komen. Teveel momenten waarop men zat te wachten op weer een pop die tevoorschijn kwam. Geen moment waarop je daadwerkelijk met the King ging meeleven. Je zag de kwaliteiten van de poppenspeler wel maar het kwam er niet goed uit. En de tweede poppenspeler was gewoon ronduit slecht. Zijn rol was op zijn zachts gezegd houterig. Erg jammer, want ik heb veel goeds gehoord over hun vorige voorstellingen!
De zondag begon alweer vroeg maar ik kon pas s’ middags mijn gastvrouwenrol vervullen. Daardoor had ik al diverse voorstellingen gemist. Circus Tique, maar die zouden nog een keer spelen die dag. En DRAAD Poppentheater, met een bed op straat. Ik startte met de kaartcontrole bij het Seifenblasentheater en hun verhaal van de zeven geitjes. De kleine zaal liep echter zo vol dat ik niet meer bij die voorstelling ben gaan kijken. En uiteraard moet een gastvrouw ook niet alleen maar zelf voorstellingen kijken. Zij wordt ook geacht rond te lopen, kijken of iedereen het naar zijn zin heeft, eventueel helpen met artiesten die spullen sjouwen, publiek de weg wijzen, informeren, deuren dicht maken, praatjes houden e.d. (dat laatste heb ik uiteraard zelf verzonnen).
Het eerste open podium dat ik weer zag waren de laatste vijf minuten van een meneer die twee vorken liet praten op een tafel. Ik had het helemaal moeten zien om het te kunnen waarderen denk ik. Daarna propte ik mezelf na de kaartcontrole bij de twee voorstelling van Circus Tique erbij en genoot 22 minuten lang van het blauwe mannetje. Zo leuk bedacht! Zo eenvoudig en toch zo knap, hoe de twee dames dit mannetje lieten bewegen! Mensen die Popster hebben bekeken weten waar ik het over heb. Deze act heeft dan ook het programma gewonnen. Ik heb even teruggekeken naar een aflevering en bij Popster zie je de dames in het geheel niet. Je aandacht gaat volledig naar het mannetje. Maar in de kleine zaal was dat met licht e.d. nogal moeilijk te verwezenlijken. En ik vond dat ook niet nodig. Het was prachtig om te zien hoe de dames vol overgave met het mannetje mee bewogen, hun grimassen, hun totale concentratie.
Na Circus Tique was er nog één keer open podium, nog één optreden van Margoth en Mario Hupsakee. En de voorstelling in de grote zaal: Exuvia van het Magisch Theatertje. Ook bij die voorstelling zat ik er helemaal klaar voor. Helaas kreeg ik bij de eerste vijf minuten al een hoestbui en bleef mijn keel teveel kriebelen. Ik heb het publiek toen niet meer gestoord en ben vertrokken.
Al met al een fantastisch leuk festival. Een bijzonder leuke sfeer. Waren alle poppenspelers een beetje warrig en wazig. Waren de poppenspelers duidelijk niet gewend aan hulp bij het sjouwen. Was het geweldig om de verbaasde, blije, kindergezichten te zien bij elke voorstelling. Hebben alle mensen van de organisatie en alle vrijwilligers enorm hun best gedaan. En ga ik zeker nog een keer naar een poppentheaterfestival.
Het Euregio Poppentheaterfestival vond op 18 en 19 april plaats in Cultuurhuis Heerlen. Meer informatie over Poppentheater Hupsakee vind je op www.poppentheaterhupsakee.nl.