Jan Akkerman

Jan Akkerman is de Johan Cruijff van de gitaar. Ooit de beste van de wereld, stronteigenwijs, uitermate virtuoos en een ongrijpbaar Amsterdams fenomeen. Ook bekend om zijn nukken maar afgelopen vrijdag in de Limburgzaal opvallend goedgehumeurd. Foto’s: René Bradwolff

Hij behoeft eigenlijk geen introductie. Neerlands bekendste gitarist die in de jaren ’70 de wereld veroverde met de band Focus en in 1973 door de lezers van het Engelse Melody Maker werd uitgeroepen tot de beste gitarist ter wereld. Als solo-artiest bracht hij sinds 1968 maar liefst 32 albums uit, waarvan ‘Eli’ en ‘Jan Akkerman’, uit respectievelijk 1976 en 1977, de meest succesvolle zijn. Die laatste is onlangs opnieuw op vinyl uitgebracht en staat centraal in Akkerman’s huidige tour.

Akkerman is muzikant en geen frontman. Hij spreekt zelden maar als hij dat doet is het ontspannen en los uit de pols. Alsof ie je in de kroeg aan de toog tegen je staat te praten. Liever laat hij de muziek voor zich spreken. Verscholen onder zijn onafscheidelijke honkbalpetje en achter zijn gitaar. Met een nadrukkelijke instructie voor de technici: “geen frontaal licht”. De fotograaf op de stoel naast me is not amused.

Het draait dus allemaal puur om de muziek en die mag er wezen. Met name de liefhebbers van milde instrumentale funky jazzrock komen ruimschoots aan hun trekken. Naast de beloofde tracks uit 1977, waarvan vooral ‘Streetwalker’, ‘Skydancer’ en ‘Floating’ nog steeds grote indruk maken, komen er ook fusion-stukken uit recentere jaren voorbij.

Akkerman oogt en klinkt uitermate relaxed en is goedgeluimd, iets dat niet vanzelfsprekend is bij de vaak bokkige Amsterdammer. Zelfs de nodige technische tegenslag (“ik heb geen snaren meer”) brengt hem vanavond niet uit zijn humeur. De geplande afsluiter, een bewerking van een stuk van de Duitse componist Mendelssohn, gaat volledig de mist in wegens een “te bolle gitaar” met “te dikke snaren”. Ter compensatie, en tot zichtbare verrassing van zijn begeleidingsband, krijgen we als  bonus een spetterende versie van de Focus-klassieker ‘Hocus Pocus’ geserveerd. Een nummer waar veel aanwezigen, tegen beter weten in, stiekem op zitten te wachten.

Elk nadeel heb zijn voordeel.

Jan Akkerman en band speelden op 29 april jl. in de Limburgzaal in Heerlen.