Rss Feed
Tweeter button
Facebook button
Technorati button
Myspace button
Linkedin button

Antigone: vallen en opstaan

Antigone-Banner

De nieuwe Brikke Oave staat er nu alweer een tijdje. Een verbeterd plein, gezellige terrassen, een mooie fontein, trappen richting de vijver, alles sfeervol verlicht. Brunssum is er klaar voor; een vernieuwd aanbod van cultuur in een mooi nieuw jasje.

In deze nieuwe Brikke Oave ging ik een voorstelling bekijken van Xtravagant, een jonge theatergroep die theaterlessen biedt op een laagdrempelige wijze. Max Foxen is de oprichter en regisseur van deze groep enthousiastelingen. Dit weekend speelden ze drie keer het stuk Antigone.

Antigone handelt over een Griekse tragedie. Mijn respect hadden ze al meteen te pakken hiervoor. Hoe zouden ze het aloude verhaal van Oedipus, die zijn troon afstaat aan zoons Eteokles en Polyneikes, gaan aanpakken? Volgens de website zou het stuk worden vertaald naar een hedendaags woonwagenkamp. Nog meer respect, dacht ik meteen, als het lukt om zo’n heftig stuk ook nog om te buigen naar de huidige tijd.

Bij binnenkomst werd al duidelijk dat de zaal niet uitverkocht zou zijn. Heel slim had men dan ook gekozen voor een casual “stoelen rondom tafels” opstelling. Max betrad het podium en legde ons het verhaal in het kort uit. Hij beloofde dat het vóór de pauze het origineel zou volgen maar na de pauze een heel eigen leven zou gaan leiden.

Intussen zat er een meisje op een steen met haar telefoon in de hand. Het bleek al snel om Antigone te gaan. Haar zus Ismene verscheen op het toneel en de twee kregen een dispuut over alles wat er de nacht ervoor was voorgevallen. An sich een slimme manier om een lang verhaal kort te maken. Ware het niet dat de microfoon van Ismene stuk bleek te zijn en wij hoegenaamd niets van haar verstonden.

Na deze dialoog ging het doek open en zagen we een soort camping-opstelling. Een partytent met tafels, een paar kratjes bier en twee stoelen met een klein wit hekje eromheen. Hmm, een woonwagenkamp ziet er in mijn ogen net iets anders uit. Maar soit, ik snap dat het nogal lastig is om het anders uit te beelden.

Koning/woonwagenkampleider Creon riep zijn onderdanen bijeen. Dat bleken er maar drie te zijn. Hier werd listig nog een leuk grapje in verstopt (blij dat jullie in zulke grote getale naar mijn oproep zijn gekomen). Maar helaas kwam Creon niet erg goed uit de verf. Ondanks het zorgvuldig openmaken van zijn hekje, als grappige gadget, en zijn redelijk robuuste look. De bewegingen waren wat houterig en hij kon mij niet overtuigen van zijn brute leiderschap. Daar mocht dus nog wat meer schwung in.

Zoon Haemon werd iets overtuigender gespeeld maar soms zelfs wat over de top. Zijn bewegingen waren goed en duidelijk, zijn boosheid iets echter en zijn tekst was goed te verstaan. Totdat hij moest schelden. Ismene en Antigone waren bij vlagen erg slecht verstaanbaar, ondanks de switch van microfoons bij Ismene.

De beste rol was voor de helpster van Creon, waarvan de naam me is ontschoten, die als een paniekerige babbelkous over haar eigen woorden viel, waarbij de onverstaanbaarheid onderdeel was van de grap. Helaas mocht zij wel erg vaak en erg lang onverstaanbaar brabbelen zodat het op een gegeven moment een anticlimax werd. Ze speelde de rol echter met verve en overtuigend.

Tot dusver was Antigone gevangen genomen omdat zij haar broer wilde begraven, terwijl Creon had bevolen het lijk te laten liggen als voer voor de kraaien. Zoon Haemon die eerst nog een braaf volger van zijn vader was, ging dit te ver.

Antigone-Website

In deel twee, na de pauze, organiseerde Haemon samen met de andere kampleden een opstand. Antigone was intussen opgesloten in een glazen drankenkoelkast, wat een erg leuk effect gaf. Creon dreigde om Antigone te bevriezen als de opstand zou doorgaan. Haemon probeerde Creon daarop met argumenten te overtuigen maar de koelkast werd aangezet. Zus Ismene schoot daarop Creon ongenadig neer en de dag was gered.

De waarzegster die tussendoor al eens was verschenen om Creon te waarschuwen tegen zijn brute bewind kwam weer ter tonele en trouwde Haemon en Antigone ter plekke. Was de waarzegster al een clichématige verschijning, nu werd het stuk gedegradeerd tot een studentikoos verhaaltje.

Haemon zei “ik wil” en zus Ismene en de andere kampbewoonster sprongen blij in de lucht: “hij zei ja”. Als twee puberale bakvissen die ze mijns inziens niet moesten voorstellen. Een Hollywood-einde waarbij alle drama terug werd gebracht tot een gezellige trouwerij.

Jammer dat het stuk geen gebruik maakte van de gezwollen oude taal versus de straattaal van nu. Om maar eens iets te noemen. Dat de spelers in het eerste deel niet praatten als de “foute” kampbewoners die ze moesten voorstellen, begrijp ik nog. Alhoewel daar wat meer poëtisch taalgebruik op zijn plaats had kunnen zijn. Maar in deel twee, waarbij het geheel echt naar 2016 werd getrokken, had ik er ook dito straattaal in verwacht.

Een enorme klassieker spelen is al moeilijk genoeg. Ombuigen naar een andere tijd en situatie is nog veel moeilijker. Ik denk dan ook dat dit eigenlijk iets te hoog gegrepen is voor deze groep. Het enthousiasme zat er echter goed in. Men probeerde zijn/haar rol zo goed mogelijk te spelen, lette goed op de mimiek en alle bewegingen. De één ging dat wat natuurlijker af dan de ander.

Er is nog veel werk aan de winkel voor Xtravagante maar dat geeft helemaal niets. Ik heb hele slechte dure producties gezien en dan kijk ik veel liever naar jonge mensen die zich met hart en ziel inzetten en bereid zijn om door vallen en opstaan te leren. Mijn slotzin voor hen is dan ook: Ga vooral door en laat je nooit ontmoedigen door kritische schrijvers van vage webmagazines.

De voorstelling Antigone van de theatergroep Xtravagant werd 5, 6 en 7 augustus opgevoerd in De Brikke Oave te Brunssum.

20160806_211203_resized

Article by Monica Dols

Monica Dols Dieren, kinderfeestjes, cultuurhuisheerlen, evenementen, creatieve dingen bedenken, positief, organiseren. Read 132 articles by

Email

Categories

Like us

Afgrond Archief

Better Tag Cloud