Het decor waartegen Pinkpop, een muzikaal liefdesverhaal zich afspeelt is herkenbaar. De ontmanteling van de mijnen vanaf 1966, de ramp met de naftakraker bij DSM in 1975, de overstroming van de Maas in 1993. Maar ook de wegtrekkende jeugd en drugsproblematiek. Het is de achtergrond waartegen het leven van Wiel zich afspeelt. Zestig jaar en getroffen door Alzheimer leeft hij steeds meer in dat verleden. Met zijn eigen liefdesgeschiedenis als leidraad. En Pinkpop. Vooral Pinkpop. Het festival dat honderden sterren naar Zuid-Limburg bracht en na de zo desastreuze mijnsluiting de trots herintroduceerde. Er was immers niets meer “en toen kwam Jan Smeets.” Wiel hoefde de wereld niet meer te ontdekken: “één keer per jaar komt de wereld naar ons”.
Wat volgt is een reis langs 47 jaar Pinkpop. Met mooie oude beelden uit Geleen en Landgraaf, bijzondere anekdotes, stromende regen (het hoost daadwerkelijk minutenlang op het podium) en terloops wat interessante weetjes. De sprong van Eddy Vedder in 1992, de doorbraak van The Police in 1979. Status Quo, Elvis Costello, Rory Gallagher, Bruce Springsteen, Mick Jagger. Ze zitten nog allemaal in Wiel’s hoofd. Net als zijn overleden vader en de strijd met beste vriend Tjeu, om Lies. Zijn grote liefde. Maar de huidige realiteit raakt hij meer en meer kwijt.
Tussen de verhaallijnen door zorgt Rowwen Hèze voor de muzikale verbinding én het onontbeerlijke live gevoel. Met een reeks nieuwe nummers die op poëtische wijze onderstrepen wat we zien. En een enkele oude hit: Blieve Loepe, dat in deze voorstelling perfect op zijn plaats valt. “Niemand de wet wie verluust of wie wint, ge komt op ut end beej ow zelf terecht.” De band speelt dan live mee met de spectaculaire oude beelden van haar eerste Pinkpopoptreden uit 1992.
Het klinkt misschien allemaal zwaar maar dat is het zeker niet. De voorstelling zit namelijk ook vol humor. Met name de rol van Michel Sluysmans als Tjeu is bij vlagen hilarisch. Net als hoofdrolspeler Huub Stapel, die in de rol van Wiel zijn grootsheid als acteur kan etaleren. De manier waarop hij van het ene op het andere moment switcht van grappige oudere jongere naar een dementerend hoopje ellende is indrukwekkend. Je bent nog niet uitgelachen of je of je zit alweer met een brok in de keel en de tranen achter de ogen. Met name de slotscène is uitermate intens. Maar ook heel erg mooi.
En telkens weer is daar de muziek. Want laten we wel wezen; Pinkpop, een muzikaal liefdesverhaal is voornamelijk een grote lofzang op de (kracht en impact van) popmuziek in het algemeen en Pinkpop in het bijzonder. Het oudste popfestival ter wereld dat ooit van internationaal belang was en de beide gesloopte mijnstreken eens per jaar, op Pinkstermaandag, haar trots teruggaf. Het festival ook, dat in de jonge jaren van Lies en Wiel nog heel bijzonder was maar dat we gaandeweg allemaal zo gewoon zijn gaan vinden. De voorstelling laat zien waarom Pinkpop desondanks nog steeds in de harten van veel zuiderlingen zit en waarom het jaarlijks het gesprek van de dag is wanneer de programmering bekend wordt gemaakt, de voorverkoop start en de poorten met Pinksteren open gaan. Pinkpop is van ons…
Pinkpop, een muzikaal liefdesverhaal is naast een uitstekend en indrukwekkend theaterstuk met een ijzersterke cast ook een feest der herkenning en een must see voor iedereen die opgroeide in Zuid-Limburg. Festivalbezoeker of niet. Want, om in muziektermen te blijven, Pinkpop raakt heel veel snaren en je moet welhaast van steen zijn als daar niet één van de jouwe tussen zit.
Gezien: Pinkpop, een muzikaal liefdesverhaal door Toneelgroep Maastricht, Huub Stapel, Henriëtte Tol, Suzan Seegers, Michel Sluysmans, Judith Pol, Rowwen Hèze (20 april 2017 – Parkstad Limburg Theater, Heerlen). Foto’s: Ben van Duin / Toneelgroep Maastricht.
De voorstelling is nog te zien op 21, 22, 23 april en 30, 31 mei in Parkstad Limburg Theater Heerlen. De volledige speellijst staat hier.
De 48ste editie van Pinkpop vindt plaats op 3, 4 en 5 juni met o.a. Green Day, Justin Bieber en Kings Of Leon.