Eerlijk is eerlijk. Ik had nog nooit van Habitants gehoord. En, zo hoorde ik om me heen voor aanvang van het concert, dat gold voor meer bezoekers. Nu verrast poppodium NIEUWE NOR me wel vaker met concerten van (voor mij) onbekende namen. Heel vaak ga ik na zo’n avond blij verrast naar huis. En dit was weer een van die avonden. Foto’s: René Bradwolff.
Helaas kwamen maar circa 60 bezoekers af op het affiche Habitants + support act The Anaesthetics. De thuisblijvers zouden echter ongelijk krijgen. The Anaesthetics openden dus voor Habitants. De band, uit het Limburgse Horst aan de Maas, noemt zelf bands als Radiohead, Interpol, Pixies en The Cure als voorbeelden. En die mix van dromerige New Wave melodieën met een soms pompende bass en elektronische riedeltjes, werkt vanaf de eerste maten meteen aanstekelijk. Het repertoire van het viertal is helaas nog wat beperkt maar smaakt vooral naar méér! Het blijkt in ieder geval een hele mooie opwarmer te zijn voor Habitants.
Dan is het de beurt aan Habitants. En hoe! Vanaf de eerste seconde weet de sound (gedragen door de stem van zangeres Anne van den Hoogen) te boeien. De gelaagde gitaren van gitaristen René Rutten (voorheen van The Gathering) en Gema Pérez, de tempo wisselingen van drummer Jérôme Miedendorp de Bie en bassiste Mirte Heutmekers, laten mij onmiddellijk denken aan de ongekroonde koningen van de droompop uit de jaren ’80, Cocteau Twins. Maar ook aan bands als Lush, The Moon 7 Times of Slowdive.
Het concert verveelt geen seconde en je wordt meegevoerd naar nieuwe, onbekende werelden. Je keert pas terug op aarde als zangeres Anne van den Hoogen aankondigt dat ze hun laatste nummer gaan spelen omdat er helaas nog niet meer nummers beschikbaar zijn. Vanuit het publiek riep iemand om dan maar alles nog een keer te spelen. Dat was geen slecht idee! Hoewel wachten op nieuw werk en een nieuw optreden in het geval van Habitants geen straf is.
Habitants met The Anaesthetics in het voorprogramma, stonden donderdag 2 mei in Poppodium Nieuwe Nor.