Poppodium Nieuwe Nor programmeert regelmatig oude new wave bands maar afgelopen vrijdag stond ineens een jong new wave bandje op het podium. In het voorprogramma van DIVE (waarover later meer) stond Whispering Sons, een Belgische band die ik vorig jaar reeds op Pukkelpop zag. Foto’s: René Bradwolff.
Ondanks de jonge leeftijd van de bandleden, kent de muziek van Whispering Sons donkere jaren ’80 invloeden met veel gevoel voor sfeer en intimiteit. En nee, vernieuwend is het niet maar wat boeit dat als je 45 minuten lang geobsedeerd kunt luisteren naar muzikanten die liedjes hebben met een kop en een staart en een zangeres die je met haar donkere zware stem laat wegdromen naar de tijd dat je 2 HAVO-scholier was en een geluidscassette van een klasgenoot kreeg die je liet kennismaken met muziek die je eerder nog niet kende? Heerlijk voorprogramma!
Even terug naar dat cassettebandje. We schrijven 1985 en mijn favoriete band was (ja, ik beken!) Spandau Ballet. Maar daar was ineens klasgenoot Michel, hij hield van electronic body music (EBM) en overhandigde mij op een dag een geluidscassette waarop bands als The Klinik (mét Dirk Ivens), Front 242 en Nitzer Ebb stonden. Bam! De stap naar uitgaan in Femina was gezet. Het is overigens nooit helemaal mijn genre geworden maar als ik met uitgaansavonden deze muziek hoor, dwaal ik weer af naar die goede oude HAVO tijd en de allereerste ‘mixtape’ die ik ooit van iemand kreeg.
DIVE is de artiestennaam van Dirk Ivens (in een ver verleden lid van the Klinik) en loopt al heel wat jaartjes mee in de muziekwereld. Het is een grote naam in de EBM wereld en hij had Heerlen uitgekozen voor de release van nieuwe cd ‘Underneath’ wat op zich al heel speciaal is natuurlijk. Helaas was het niet al te druk in de Nieuwe Nor met circa 75 belangstellenden en de eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat ik het einde van DIVE niet gered heb. Ik vind het heel bewonderenswaardig wat deze meneer doet, in zijn eentje op een podium staan en ‘performen’ terwijl de EBM beats uit een laptop komen maar mijn ding bleek het niet te zijn, ondanks alle sentimenten. Die beats waren overigens niet al te verkeerd maar voor mij te eentonig zeker in combinatie met de nogal karakteristieke stem van Dirk. Maar super om te zien dat andere bezoekers het wel helemaal te gek vonden en wél helemaal los gingen!
Toch hou ik het nog even bij de herinneringen aan dat cassettebandje. Want dat heeft er wel mede voor gezorgd dat ik het genre ben gaan waarderen en heeft ook veel invloed gehad op mijn huidige muziekliefdes. Voor de geïnteresseerden, Spandau Ballet ben ik na 1985 definitief uit het oog verloren en daar heb ik nooit spijt van gehad.
Gezien: DIVE / Whispering Sons in Poppodium Nieuwe Nor, Heerlen (21 april 2017).
fontys / onderwijs / consultant / hardlopen / roda jc / muziek / heerlen
