Het was een beetje rennen maar een uur na de start van de opening struikelde ik Signe binnen.
De opening van Denkmal. Een duo tentoonstelling van Amber Bus en Silvana Gerard. Deze pas afgestudeerde dames laten ons twee totaal verschillende exposities zien. En toch sluiten ze op elkaar aan.
Amber neemt de plek waar zij woont als uitgangspunt. Silvana de tentoonstelling zelf. Beide creëren een Denkmal en sluiten zich aan bij de Charles Darwin uitspraak: Nichts in der Geschichte des Lebens is beständiger als der Wandel.
Amber heeft een soort vvv kantoor gemaakt van haar expositie. Het typische vvv symbool wordt een hhh symbool. Rekken met foldertjes die normaal in een vvv kantoor te vinden zijn, worden op kunstige wijze verbeeld. Aan de muur tekeningen van de wandelroute die Amber met haar hond dagelijks maakt. Ansichtkaarten met groetjes uit Hoensbroek. Op de kaarten afgebeeld, vuilnisbakken met heel veel troep ernaast. Op de vloer staat een bak met grond. Het verhaal gaat dat men een deel van de wijk Aldenhof is aan het slopen. Totdat er iets nieuws herrijst is er een bijenkasteel neergezet en hebben mensen een moestuintje mogen aanleggen. Nu zou deze grond alleen zwaar vervuild zijn vanwege een vroegere school die er gestaan heeft. Een school waarin men werktuigbouwkunde gaf, o.a.
Aan de andere wand vindt men een hele rij Engelstalige krantjes. Een soort Trompettertjes van diverse steden. Amber vond deze bij het vuilnis. Hoe komen deze krantjes bij het vuil van Hoensbroek terecht? De bezoeker mag speculeren.
Dan is er nog een rek met zwarte kastjes. Dit is Amber’s antwoord op het vleermuizenprobleem. In een van de te slopen flats zijn namelijk vleermuizen gevonden. En vleermuizen zijn een beschermde diersoort. Dus heeft men een probleem. Waar naar toe met de vleermuizen?
Na dit vvv kantoor komt de bezoeker van de tentoonstelling in een heel andere wereld terecht. Een abstracte wereld van zwart/wit schilderijen. Silvana zegt hier zelf over; Als ik aan een schilderij begin heb ik geen uitgewerkt concept als uitgangspunt, in plaats daarvan wordt tijdens het proces gepeild waar het beeld naar vraagt. Het formele bepaald in ieder geval de inhoud- uit het “hoe”ontstaat het “wat”.
Amber is met zes schilderijen Signe binnen gestapt. Toen heeft zij pas een selectie gemaakt van welk schilderij er opgehangen gingen worden. En waar. En hoe. Er ontstaat hierdoor als het ware een “Denkmal” voor de niet geselecteerde werken.
Deze abstracte schilderijen van Silvana doen iets met je, in al hun schijnbare eenvoud. Van welke kant je ze ook bekijkt, ze blijven fascineren. Zoals de tentoonstelling van Amber een mooie combinatie is van praktische zaken, verwoord in de kunst, zo leeg en toch zo schijnbaar veel zijn de schilderijen.
Een mooie tentoonstelling, gaat dat zien!