We weten het natuurlijk wel maar we durven het niet toe te geven. Luisteren naar muziek is keihard werken. Geploeter van een bouwvakker is er niks bij. Cd’s en lp’s draaien; het is me toch een gedoe met die twee. Om nog maar te zwijgen van het, eh, in levenden lijve ondergaan van cd-verzamelboxen. U kent ze wel, de dozen of doosjes van hard karton in uiteenlopend formaat met vier, vijf of zelfs nog meer cd’s. En een lijvig boekwerk! Waar is dat allemaal voor nodig? Sommige van die krengen verschijnen zelfs op lp formaat, bedoeld om ons vinylliefhebbers eens lekker te pesten. Maar eerlijk is eerlijk, vaak zien de cd-boxen er mooi uit en bevatten ze uitvoerige informatie over muziek en muzikant. Edoch, zoals ik reeds zei, het kost een hoop moeite om zo’n cd-joekel tot je te nemen om het zo maar eens te zeggen. Een beetje muziekfanaat heeft normaal gesproken wegens doorlopende aanschaf van stapels vinyl, niet eens de tijd voor de zoveelste uitgave van archiefopnamen met outtakes en demo’s.
Of zijn er soms mensen die zich specialiseren in boxsets en hier dan maar hun verzamelwoede op los laten? Het zou zomaar kunnen. Er zijn van die momenten dat je je voorneemt om op een avond de complete boxset te draaien. Tot je door de tv-gids bladert en ziet dat er net vanavond Apocalypse Now op tv is. De uncut versie. Shit. Hebben we nog niet gezien en misschien komt ie voorlopig niet meer op de buis. De twijfel slaat toe. Bekijken we de film of gaan we voor de cd-box? Beide bieden een lange zit in het vooruitzicht. Kijken is minder vermoeiend dan luisteren, daar zijn we inmiddels wel achter. Daarom kijken we graag naar vrouwen en luisteren we liever niet naar ze. Vermoeiend, luisteren. Wat vervolgens gebeurt grenst aan het ongelooflijke. Je had er bij moeten zijn om het te zien, om het geloven. Het is gek, maf, bizar.
Want wat gebeurt er uiteindelijk na lang wikken en wegen: van beide voornemens komt niets terecht. Rond 21 uur ligt meneer hier op apegapen, sluipenderwijs omver gekegeld door een onverwachte inzinking. Daar zijn veertigplussers erg gevoelig voor, kunnen ze amper weerstand tegen bieden. Vermoeid van het werk of zo iets, of van het vele diepzinnige denken en peinzen over het leven. Niks geen Apocalypse Now dus, misschien Apocalypse Tomorrow of Apocalypse Next Week.
Authors bio is coming up shortly.
