Stichting Talentontwikkeling Parkstad Popstad organiseerde afgelopen week haar derde ronde betreffende de uitwisseling van bands in de Euregio. Dit keer met de bands Forger, Lost From The Start en A Minor Problem. We beschreven de eerste ronde vorig jaar al bij de Afgrond en voor deze derde ronde was ik afgelopen zaterdag in De Oefenbunker. Tekst en foto’s: Jens Rademakers.
Nu het project een tijdje loopt, leek het me leuk om niet alleen iets over het concert zelf te vertellen, maar ook de initiatiefnemers heel kort aan het woord te laten. Hoe staan zij er tot nu toe in? En valt er al iets te evalueren over de resultaten van waar ze mee bezig zijn? Wat een of twee vragen en ‘een minuutje van hun kostbare tijd’ had moeten zijn, werd een wat uitgebreider, maar heel leuk interview. Aan het woord zijn Theo Samson en Jeremiah Martens.
Jens: ‘Heren, de derde keer. Hoe verloopt het tot nu toe?’
Jeremiah: Ja, heel goed! Lekker.’
Theo: ‘Iedere ronde is anders, andere mensen. Het bijzondere aan deze ronde is dat twee bands mekaar al kenden.’
Jens: Forger en A Minor Problem.’
Theo: ‘Die hebben inderdaad al samen dingetjes gedaan. Maar je merkt hoe dan ook dat de bands heel vlug een klik hebben. We proberen iedere keer een bepaald soort muziek bij mekaar te zetten. Nu is het een beetje de melodieuze punkrock geworden.’
Jeremiah: ‘De volgende tour zullen we een singer/songwriter-editie hebben. We proberen elke tour iets anders te doen. Het is ontzettend mooi om te zien dat de bands onder mekaar een leuk contact hebben. Daar gaat het ook om, contacten en ervaringen uitwisselen. Dat is het uiteindelijke doel van het project dat we na 2021 hopen voort te zetten.’
Jens: ‘In 2021 is het dus klaar? Een belangrijk feit. Dit is de derde editie als ik het goed begrijp?
Jeremiah: ‘Klopt. We zijn officieel van start gegaan in september 2018. Toen werd groen licht gegeven.’
Theo Samson: ‘We zijn eerst met een flinke introductie begonnen om de zalen achter ons te krijgen, want niet elke zaal was enthousiast (hoeveel mensen komen er?) etc. Ondanks het feit dat de kosten vanuit ons verhaal wel goed gedekt waren, is men dan toch sceptisch. We leggen dan uit hoe we de kaartverkoop reguleren, dat we op iedere plaats een regionale trekpleister hebben die afsluiten, zoals A Minor Problem vandaag hier.’
Jens: ‘A Minor Problem spelen een thuiswedstrijd en daarom sluiten ze vandaag af.’
Theo: ‘Zo doen we dat inderdaad bij elke ronde. Er is ook een wisseling wat betreft plek waar ze spelen. De Duitsers hebben gisteren bijvoorbeeld afgesloten en die openen dan vandaag. Aanstaande woensdag trapt A Minor problem in België af en sluiten de Belgen af.
Jens: ‘Jullie zijn er nu een tijdje mee bezig. Kunnen jullie al een beetje de resultaten evalueren? Hebben jullie al een idee dat het iets teweeg brengt? Krijgen de bands grensoverschrijdend meer kansen? Of is het nog te vroeg om daar iets over te zeggen?’
Jeremiah: ‘Nou, even een concreet voorbeeld: De “Alter Schlachthof” (cultureel centrum in Eupen) heeft zich nu echt aan ons gebonden. Het is in het begin natuurlijk een beetje de kat uit de boom kijken. We zijn er nu twee keer geweest en die samenwerking verloopt heel goed. Dan weet je ook dat je in de toekomst verder kunt.’
Jens: ‘Het is dus ook voor jullie belangrijk?’
Theo: ‘We leren van mekaar en er groeit vertrouwen. Er is daar een festival in de buurt, de “Musik Marathon”, waar bandjes naar doorgesluisd zijn, die opvielen. Zij zijn zelf daardoor ook grensoverschrijdend bezig. Nogmaals, we hebben het hier over een cirkel van 25 kilometer om ons heen mensen. Zo kun je aan alle kanten de doelgroepen ergens naartoe trekken. Het grondidee was een Nederlandse, Belgische en Duitse Euregionale band de grens over te krijgen. Maar die problemen hebben ze aan andere kant van de grens natuurlijk ook. Het enthousiasme groeit daar ook bij de mensen en de zalen. We merken wel dat we op de scene in Aken net wat moeilijker vat krijgen. “Het is ons eigen dingetje” en zo…. In de Musikbunker in Aken zie ik bijvoorbeeld alleen maar posters hangen van de Musikbunker. Dat heb ik op andere locaties nog niet gezien. Maar mensen blijven gewoon niet op een plek.’
Jeremiah: ‘Bij de vorige editie hadden we bijvoorbeeld twee bands die nu samen een tourtje willen gaan doen. Die hebben daaraan geproefd en gaan zoiets nu zelf doen. Het werpt zijn vruchten af. Je ziet dingen langzamerhand gebeuren. Dit is natuurlijk ook pionierswerk.’
Theo: ‘En je komt op bepaalde plekken waar je de regeltjes niet kent. In Duitsland is het toch weer net wat anders dan in Nederland. Dan zie je ook hoe het daar werkt. Ondanks het feit dat je zo dicht bij mekaar woont zijn er toch nog bepaalde verschillen. Wat betreft taalbarrière zijn er misschien wat dingetjes, minder natuurlijk tussen de Belgen en Nederlanders. We hebben nog geen Franstaligen gehad, misschien een streven voor later.’
Jeremiah: ‘Communicatie is wel een dingetje. Wij Nederlanders doen veel met de app en mail en dat gaat prima. Maar in Aken moet je de mensen letterlijk zelf benaderen, spreken. Het is belangrijk dat wettelijk alles goed geregeld is, want wij moeten ons ook verantwoorden.’
Theo: ‘Zeker met de geschiedenis in Duitsland, hoe raar dat vandaag de dag nog klinkt, leeft dat daar nog. Er werd mij bijvoorbeeld gevraagd met wat voor soort bands we kwamen, of het geen “foute” bands waren. Ondanks het feit dat ik nooit wat met dat soort bands te maken had of wil hebben wordt je dan toch doorgelicht. Mensen willen je leren kennen, het vertrouwen in je krijgen.’
Jeremiah: ‘Je moet het echt “face to face” uitleggen. Maar voor de rest vind ik het allemaal hartstikke tof voor onze regio hier dat de scene met vers bloed in ontwikkeling blijft. Er wordt heel veel georganiseerd en je ziet logischerwijs veel dezelfde bands. Dan is het goed dat er nieuw bloed bij komt, nieuwe invloeden. En ik hoop dat dat vice versa ook zo werkt.’
Jens: ‘Jullie zijn er in gegroeid. Nog steeds zin er in?’
Jeremiah: ‘Absoluut! Het gaat ook steeds beter.’
Theo: ‘Het enthousiasme van de bands motiveert ook ontzettend. Het hoeft niet elke keer je eigen smaak te zijn want nogmaals, ik heb geen enkele band zelf uitgezocht. Warrior Soul werd mij bij de eerste editie als headliner in de schoot geworpen en dat hebben we toen een beetje uitgebuit. Dat was een aparte ervaring waarbij ook wel gedacht werd “Oh fuck, zo wil ik niet eindigen”…’
Jens: ‘Hahaha!’
Theo: ‘Op dat gebied wel heel leuk, ook voor Warrior Soul zelf.’
Jeremiah: ‘We speelden op de Duitse datum in een oude accommodatie die in de jaren ’70 was blijven hangen, met een ouderwetse kegelbaan. Dan is het ontzettend lachen dat de zwaar getatoeëerde mannen van Warrior Soul met de jonkies ontzettend veel plezier maken, een strike gooien en hier chili con carne eten. Maar ook voor mezelf. Je leert zo ontzettend veel nieuwe dingen erbij over hoe het ergens anders gaat.’
Theo: ‘We zitten nu op de helft. Misschien dat we het einde hier nog een keer kunnen na-evalueren?
Jens: ‘Dat gaan we zeker doen. Heren, hartelijk dank en veel succes verder.’
Valt er voor de rest niks interessants meer over de bands van afgelopen zaterdagavond te zeggen? Zeker weten!
Forger uit Duitsland, die ik al eerder beschreef omdat ze bij de cd-presentatie van A Minor Problem speelden, opent en het driekoppige poppunk bandje maakt bij hun tweede optreden in de Oefenbunker weer een goeie indruk. De band heeft een hoog meezing-gehalte en weet het publiek al aardig op gang te krijgen. Er wordt geklapt, gedanst en mee gezongen. Leuke opener.
Het Belgische Lost From The Start dat als tweede het podium betreedt, speelt gevarieerde, melodische punk met een indie-touch. De band laat een energieke podium act zien waar de spelvreugde vanaf knalt. Uitstekende drummer overigens.
En dan afsluiter A Minor Problem. Is hier nog een introductie nodig? De band waarvan ik vorig jaar hier bij de Afgrond nog de cd-presentatie beschreef schiet, zoals al eerder gezegd, de laatste tijd als een komeet omhoog. Bij dit feestje der verbroedering is vanzelfsprekend “everyone a winner”. Maar A Minor Problem speelt deze avond natuurlijk een thuiswedstrijd. En ook dit keer weet de band de Oefenbunker weer goed op zijn kop te zetten en gaat het publiek uit zijn dak. Een prachtige afsluiter van een mooie avond.
Wie de derde Euregio Ronde in Aken en Landgraaf gemist heeft. kan aanstaande donderdag nog naar de “Alter Schlachthof” in Eupen voor de afsluiting. Stichting Talentontwikkeling Parkstad Popstad is tot iets heel moois aan het uitgroeien. We wensen ze heel veel succes in de verdere ontwikkeling.
Euregionaal popcircuit deel 3, vond zaterdag 1 februari plaats in De Oefenbunker.
Authors bio is coming up shortly.
